Βράδυ Κυριακής. Κανονικά εδώ υπήρχαν κάποιες σκέψεις που είχα γράψει. Τις έσβησα. Μου φάνηκαν τόσο λίγες, όταν μέσα από αυτές θυμήθηκα το τραγούδι που παραθέτω. Όσο κι αν καμμιά φορά πονάει, είναι τόσο όμορφο να νομίζεις ότι κάποια τραγούδια γράφτηκαν αποκλειστικά για σένα. Χωρίς άλλα λόγια σας το χαρίζω.
Evanescence
Bring me to life
Bid my blood to run
Breathe into me and make me real
Don't let me die here
Δεν λεω να το βροντοφωναξεις στα περατα του Ιντερνετ...αλλα,βρε Γιωργο,στην κωχη ετουτη,ποιός
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το παρει μυρωδια;
Μαριανθούλα μου, καμμια φορά φωνάζουμε για να τα ακούσουμε εμείς οι ίδιοι.
ΔιαγραφήΣυγκλονιστικοί στίχοι, με την πιο κατάλληλη μουσική, μιά κραυγή για αγάπη. Ομως ρε Γιώργο, αν πρέπει κάποιος να κραυγάζει και να ζητάει την αγάπη, σημαίνει πως δεν υπάρχουν ανοιχτά αυτιά και κυρίως ανοιχτή καρδιά να ακούσει. Και τελικά αξίζει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος
Γιώργο τα πάντα κατακτούνται, τίποτα δεν χαρίζεται. Σίγουρα αξίζει, τουλάχιστον λες προσπάθησα. Ξεγυμνώνεσαι, δείχνεις την αλήθεια σου αυτό που είσαι και ότι βγει από το μαγικό καπέλλο.
ΔιαγραφήΚαλη εβδομάδα να έχεις
Μεχρι να παρκαρεις...πολυ φοβαμαι πως κατι θα σ'αναγκασει να ξαναφυγεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πιο Κρυφές σου σκέψεις είναι αυτές που μαρτυρούν την αλήθεια σου και ποτέ δεν είναι "λίγες"... ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο τραγούδι...
Καλή σου εβδομάδα Γιώργο και εύχομαι να είναι υπέροχη! :)
Σε ευχαριστώ Μαρινάκι, καλή εβδομάδα και σε σένα
Διαγραφή