Για τον Βασίλη

Ναι. Σήμερα παγώνω τις σκέψεις. Σηκώνω τα στόρια, ανοίγω τις κουρτίνες και αφήνω το φως του ήλιου να με πλημυρίσει με φως. Σήμερα είναι η μέρα που έχει γενέθλια ο καλύτερος μου φίλος, ο Βασίλης. Και αυτή τη μέρα, μου απαγορεύω να σκέφτομαι οτιδήποτε άλλο.

Οπως συνήθως συμβαίνει, με τον Βασίλη βρεθήκαμε τυχαία  πριν κάποια χρόνια. Αλλά έμελλε αυτή η συνάντηση να σφραγίσει τις ζωές και των δυό μας. Είναι ο φίλος που κυριολεκτικά νιώθουμε μέλος της οικογένειας μας. Είναι ο φίλος που μπορώ να του εμπιστευτώ τα πάντα. Είναι ο φίλος που ξέρει τα πιο βαθειά μυστικά μου. Νιώθω ότι η τύχη στάθηκε πολύ ευνοική απέναντί μου και μου έφερε στο δρόμο μου έναν υπέροχο άνθρωπο. 

Τον θαυμάζω για το μεγαλείο της ψυχής του. 

Τον καμαρώνω για το ανήσυχο πνεύμα του. 

Τον αγαπάω για αυτό που είναι. Με τα προτερήματα αλλά και τα ελατώματά του. 

Η φιλία μας στο χρόνο είχε διακυμάνσεις. Αλλά πάντα είναι δίπλα μου. Και είναι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας που μου χαρίζει, που τον κάνει πολύτιμο για μένα. Και μου το έχει αποδείξει. Σε δύσκολες στιγμές - και υπήρξαν αρκετές - ήταν πάντα το χέρι του που μου απλωνόταν χωρίς υστεροβουλία, να με τραβήξει να σηκωθώ. 

Είναι στην ανθρώπινη φύση να νιώθουμε ότι έχουμε κάποιον άγγελο να μας προστατεύει. Το ίδιο νιώθω κι εγώ. Εγώ όμως έχω τον Αρχάγγελο.

Του αφιερώνω λοιπόν αυτή την ανάρτηση, με πολλές πολλές ευχές.

Αγαπημένε μου φίλε,
Να τα εκατοστήσεις, να είσαι υγιής, δυνατός και στη ζωή σου να έχεις πάντα χαρές. Ότι αξίζει να έχει ένας μοναδικός άνθρωπος. 

Και σε όλους εσάς, την διαδικτυακή συντροφιά μου, εύχομαι να έχετε στη ζωή σας τον δικό σας Βασίλη.