Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Όσο μπορείς



Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

                                        Κ.Καβάφης



Αυτό το ποίημα το πρωτοδιάβασα νεαρός ακόμα φοιτητής. Θυμάμαι ακόμα το βιβλίο αν και δεν το έχω, γιατί το χάρισα πριν λίγα χρόνια σε έναν αγαπημένο φίλο. Μια ποιητική ανθολογία του Καβάφη που είχα αγοράσει σε ένα παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι. Υπέροχα τα ποιήματα του Καβάφη. 'Ομως αυτό ήταν το ξεχωριστό για μένα. Ήταν αυτό που προσπαθούσα να τηρήσω στη ζωή μου.
Όσο μπορούσα. Και νομίζω τα κατάφερα. 
Δύσκολο βράδυ απόψε. Με μια διάθεση απολογισμού. Άναρχες οι σκέψεις. Για τα σωστά και τα λάθη. Για κέρδη και ζημίες. Για όνειρα που πραγματοποιήθηκαν και όνειρα που έμειναν όνειρα. Για χρόνια χαμένα και στιγμές μονάκριβες. 
Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα ότι δεν έχω να θυμάμαι όμορφες στιγμές. Πιθανόν και μοναδικές. Δεν μου λένε τίποτα όμως οι όμορφες αναμνήσεις. Όταν στο σήμερα και για αρκετό διάστημα δεν είναι κάποιος καλά, όταν για διάφορους λόγους δεν βλέπει κάποια διέξοδο, οι όμορφες αναμνήσεις μάλλον έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα απο το προσδοκώμενο. Μνημόσυνο για τα περασμένα.
Δύσκολο βράδυ απόψε. Κουράστηκα. Κουράστηκα από την προσπάθεια. Να χρωματίσω το γκρίζο. Να δω όλα αυτά τα καλά που μου λένε οι γύρω μου ότι έχω. Όσοι με αγαπάνε. Και είναι αλήθεια, έχω πολλούς ανθρώπους γύρω μου που με αγαπάνε πολύ. Τόσο πολύ όμως, που την αγάπη τους την νιώθω βρόγχο να με πνίγει στο λαιμό μου. 
Προσπάθησα κι από δω. Μέσα από αυτό το blog. Να μιλήσω, να εκφραστώ, να πω αυτά που θέλω και δεν μπορώ να πω, κάποιοι να με ακούσουν. Δεν έχω παράπονο κανένα. Με πλήρη επίγνωση του τι λέω, ίσως οι μόνοι ανιδιοτελείς φίλοι μου, είναι όσοι με διάβασαν και ακόμα περισσότερο όσοι αφιέρωσαν χρόνο να γράψουν ένα σχόλιο.
Όμως αυτή η  αίσθηση κόπωσης με καταβάλει κάθε μέρα και περισσότερο. Λες και έχει βαλθεί να εισχωρήσει σε κάθε κύτταρο του κορμιού και του μυαλού μου.
Περιγράφω τη στιγμή. Κι αυτό που νιώθω τώρα είναι ότι μάλλον θα σταματήσω να γράφω. Ισως για λίγο, μπορεί και για πάντα. Πρέπει να εξαντλήσω κάθε σταγόνα δύναμης που μου έμεινε να με ξαναβρώ. Πρέπει να προσπαθήσω να διώξω από τα αυτιά μου αυτή τη γαμημένη τη φωνή που κάθε μέρα μου φωνάζει : Φύγε.
Για την ώρα λοιπόν, ένα τεράστιο ειλικρινές ευχαριστώ σε όλους μαζί και στον καθένα ξεχωριστά.
Με μια αγκαλιά κι ένα φιλί. Όσο μπορώ θα σας διαβάζω, θα σας παρακολουθώ, θα σας αφήνω το στίγμα μου.
Καλή δύναμη σε όλους μας. 




18 σχόλια:

  1. Αδύνατον να φανταστώ πως φεύγεις οικιοθελως απ' την όμορφη παρέα μας. Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος με αισθήματα, καρδιά και μια ψυχή που ξεχωρίζει απ' τις άλλες. ΌΧΙ, δεν μπορώ να φανταστώ πως κάποιο πρωί δεν θα μου κάνεις συντροφιά με τα κείμενα και τα σχόλια σου. Είσαι δικός μου άνθρωπος. Δεν θα σ' αφήσω να πας μακριά. Είσαι φίλος μου. Δε θα πας πουθενά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λένε πως το φευγιό, φανερώνει αδυναμία αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Εγώ λέω πως θέλει πολύ δύναμη να αποφασίσεις να τα αφήσεις όλα πίσω. Είναι θέμα οπτικής..
      Οτι και νάναι όμως, εγώ γράφω το σχόλιο σου σε χαρτάκι. Το διπλώνω προσεκτικά και το βάζω στο αριστερό τσεπάκι, στο πουκάμισο. Όπου κι αν είμαι να το έχω μαζί μου.
      Καλημέρα φίλε ΜΟΥ

      Διαγραφή
  2. Διάβασα το κείμενό σου και απλά ταυτίστηκα... Είναι σα να ακούω και σα να βλέπω τον εαυτό μου μέσα από σένα... Όπως είπες, καλή δύναμη σε όλους μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ που στάθηκες να με διαβάσεις. Το παθαίνω κι εγώ, να ταυτίζομαι με κείμενα άλλων. Και είναι περίεργο συναίσθημα, να βλέπεις ζωές παράλληλες. Θα περάσω να σε δώ.
      Να έχεις μιά πανέμορφη μέρα Αστρόσκονη

      Διαγραφή
  3. γράφω, σβήνω..γράφω, σβήνω..γράφω, σβήνω..
    γράφω-σβήνω..γράφω-σβήνω..γράφω-σβήνω-γράφω-σβήνω-γράφω-σβήνω-γράφω-σβήνω-γράφω-σβήνω-γράφω...

    Δεν θέλω να φύγεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και είναι σαν να τα διάβασα όλα.
      Κι εσύ κι εγώ, ξέρουμε να διαβάζουμε πίσω απ' τις λέξεις.
      Αν θυμάμαι καλά σου είχα χαρίσει ένα τραγούδι, το τικ τακ. Θυμάσαι?
      Κάπου λέει "το καμένο χώμα βγάζει, έτσι και πέσει μια βροχή, τα ωραιότερα λουκούδια πού 'χω δει".
      Ποιός ξέρει..
      Καλημέρα γλυκό μου flashάκι, σε ευχαριστώ

      Διαγραφή
    2. :) κι εγώ σε ευχαριστώ
      που μου το ξαναχάρισες
      ναι είναι έτσι!
      Είναι μια καινούρια μέρα σήμερα λοιπόν!
      αυτό ήθελα να σου πω και χθες
      γιατί όπως γράφεις ήταν η στιγμή που περιέγραφες
      και οι στιγμές πάνε και έρχονται :ο)
      Να γυρίσεις στην πρώτη στιγμούλα που θα σου κλείσει το μάτι
      και θα σου πει Γύρνα η φωνούλα...
      και να είσαι και πάλι εδώ.
      Σε φιλώ. :)

      Διαγραφή
    3. Προσπαθώ Flashάκι μου, το παλεύω. Εχω επιστρατεύσει όλες μου τις εφεδρείες, καίω ρεζέρβα. Με την ελπίδα να φτάσω έγκαιρα σε σταθμό ανεφοδιασμού. Δυστυχώς η κατανάλωση ήταν μεγάλη. Τα έδωσα όλα που λένε. Και για πολλά πράγματα, όχι μόνο άξιζε, αλλά ήταν επιβεβλημένο και υπέροχο. Εχω μια σχετική ανάρτηση , γραμμένη από καιρό, που δεν την ανέβαζα για κάποιους λόγους. Ισως το κάνω και θα καταλάβεις.
      Ομως σου είπα, το παλεύω. Οχι για να ακούσω το "γύρνα", αλλά να ακούσω το "μείνε". Γιατί κάποιες φορές το "φύγε" δεν έχει επιστροφή.
      Ενα υπέροχο, ξεκούραστο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι Flashάκι μου με πολλά ευχαριστώ για τις σταγόνες που προσθέτεις στη ρεζέρβα μου.
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα Γιώργο,
    Έχω βρεθεί στην θέση σου. Έχει έρθει η στιγμή που έφτασα να πω "κουράστηκα πια" αλλά περισσότερο απ' το ότι το είπα με τρόμαξε το ότι το εννοούσα.
    Γιατί είμαστε άνθρωποι και έχουμε όρια. Γιατί πρώτα απ' όλα η ψυχή μας έχει όρια. Και κάποιες φορές δεν τα ξεπερνούν μόνο οι άλλοι, αλλά και εμείς.
    Δεν είναι κακό να λες "κουράστηκα", δεν είναι κακό να σκέφτεσαι πως θες για λίγο να χαθείς από κάθε τι γνώριμο, από κάθε τι που κουβαλά σκέψεις και στιγμές γεμάτες αναμνήσεις, ίσα ίσα είναι πέρα για πέρα ανθρώπινο. Γιατί είναι φορές που όλα φαίνονται κορεσμένα, που οι στιγμές δείχνουν αδιάλλακτες και που οι νύχτες φαίνονται εφιαλτικά μεγάλες.
    Όπως έχω ξαναπεί, κάτω απ' τις κατάλληλες συνθήκες ακόμα και τα σίδερα λυγίζουν.
    Είναι δύσκολο όμως να αφήσεις όσα αγαπάς, όσα σε γεμίζουν, όσα σε ξεκουράζουν και σε ηρεμούν, όσο και αν θες να φύγεις, όσο και αν έχεις κουραστεί. Γι αυτό δεν θα σου πω να μην σταματήσεις να γράφεις, δεν θα σου πω να μην φύγεις, θα μείνω απλά με την ελπίδα πως θα φύγει με κάποιο τρόπο η "κούραση" που σε ταλαιπωρεί, θα μείνω με την ελπίδα πως απ' τον ουρανό σου θα φύγει σύντομα το γκρίζο. Και τέλος θα μείνω με την ελπίδα πως τελικά θα καταλάβεις πως δεν θέλουμε να "χαθείς" απ' την "παρέα" μας!!
    Να έχεις ένα όμορφο υπόλοιπο Κυριακής, γεμάτο χρώματα και όμορφες στιγμές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρινάκι μου, λες και διάβασες μέσα μου. Αυτό ακριβώς, πολλές φορές λέμε κουράστηκα, αλλά τώρα κι εγώ τρομάζω όταν συνειδητοποιώ ότι το εννοώ.
      Προσπαθώ όμως, και όπως λέει και ο φίλος μας ο Starges σε μία καταπληκτική όπως πάντα αναρτησή του
      " Είναι τότε, που πρέπει να φτάσεις ως τον πάτο, να ματώσεις και σιγά σιγά να σηκωθείς, να αναρριχηθείς και πάλι. Να καταφέρεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου κι' ύστερα ξανά να τα πουλήσεις, ανακυκλώνοντας την ψυχή σου, τα βήματα σου, την καλημέρα που λες και την καληνύχτα. Κι' έτσι αποκτάει φως το σκοτάδι και παρέα η μοναξιά.."
      Προσπαθώ..
      Μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα σου εύχομαι Μαρινάκι μου

      Διαγραφή
  5. Πριν λίγες ημέρες,χωρίς να έχω διαβάσει το κείμενο σου, είπα στη Μαρίνα ότι σκέφτομαι να διαγράψω το blog. Δεν φταίει μόνο το γεγονός ότι δεν έχω χρόνο αλλά κυρίως ότι δεν έχω διάθεση. Έχουν συμβεί τόσα πολλά και όλα μαζεμένα που πραγματικά με γονάτισαν.
    Μιλώντας όμως μαζί της , μου ήρθε στο νου ο λόγος της δημιουργίας του blog μου. Δημιούργησα αυτό το blog γιατί είναι μια μορφή "διεξόδου" για εμένα, εκφράσεως των συναισθημάτων μου και των σκέψεων μου .
    Γράφοντας πολλές φορές κάποια κείμενα, ησύχαζε η τρικυμία που είχα μέσα μου και ηρεμούσα.
    "Μιλώντας" με άτομα που με διαβάζουν είτε μέσω των σχολίων είτε με προσωπικά μηνύματα , ξεχνούσα (έστω για εκείνες τις ώρες) αυτά που με προβλημάτιζαν και αλληλεπιδρούσα θετικά ανταλλάσσοντας απόψεις και γνώμες.
    Μάλιστα με κάποια από αυτά τα άτομα έχω γνωριστεί ή επικοινωνούμε συχνά γιατί ταιριάξαμε σαν άνθρωποι και σαν προσωπικότητες και έχουμε δεθεί. Έτσι σκεφτόμενη όλα αυτά αποφάσισα να μην προβώ στην διαγραφή του.
    Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ορισμένες φορές θέλεις απλά να απέχεις λίγο από όλα ώστε να τα βρεις πρώτα με τον εαυτό σου, όμως φαντάζομαι ,όπως λες και εσύ στις πληροφορίες σου ,ότι το blog σου είναι ένας τρόπος διαφυγής και επικοινωνίας , οπότε άσε αυτό το παραθυράκι ανοιχτό γιατί ίσως σου χρειαστεί για να πάρεις καθαρό αέρα.
    Μπορεί να μην σε "ξέρω" πολύ καιρό (μόλις άρχισα να μαθαίνω ορισμένες πτυχές της ψυχής σου -γιατί κάθε φορά που γράφεις και αναρτάς κάτι "βλέπω" κάποια κομμάτια της)αλλά αν αποφασίσεις κάτι τέτοιο (που ειλικρινά το απεύχομαι) θα μου λείψουν τα κείμενα και η επικοινωνία μαζί σου.
    Καλό ξημέρωμα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Μελίτα,
      είναι έτσι ακριβώς όσον αφορά τη δημιουργία του blog. Και πιστεύω ότι αυτός είναι ο βαθύτερος σκοπός όσων δημιουργούν τέτοιου είδους και ύφους blog. Να έχουν μια διέξοδο, να μπορούν να εκφράσουν βαθύτερες σκέψεις και προβληματισμούς, που ίσως δεν μπορούν ή δεν τολμούν να συζητήσουν ακόμα και με πολύ δικούς τους ανθρώπους. Οσον αφορά εμένα, αρκεί να σου πω ότι δεν ξέρει κανείς ότι το έχω, παρά μόνο ο κολλητός μου φίλος που είχα γράψει γι αυτόν σε κάποια ανάρτηση. Αυτή η ανάρτηση Μελίτα μου, γράφτηκε σε μιά στιγμή αδυναμίας, μπορώ να πω και απόγνωσης. Χωρίς σχέδιο, χωρίς ρετουσάρισμα, απλά κατέγραψα τη "στιγμή", πράγμα άλλωστε που συνήθως συμβαίνει με όλες τις αναρτήσεις μου. Εχουν περάσει μέρες και τώρα ίσως μπορώ να σου πω, μιας και είχες την καλοσύνη να γράψεις ένα τόσο γλυκό σχόλιο και να ασχοληθείς μαζί μου, ότι το "φύγε" που έγραψα, δεν αφορούσε το να κλείσω το blog. Δεν θέλω να γίνω πιό σαφής, δεν πρέπει και δεν έχει και νόημα. Δεν είμαι λιγόψυχος, δεν είμαι "κοπανατζής" στα δύσκολα. Εκανα λάθη όμως και το βασικότερο είναι ότι άφησα τον εαυτό μου αθωράκιστο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα ρε γαμώτο, ότι στραβό και να μου τύχει, πάντα ψάχνω να βρω τις δικές μου ευθύνες. Και το περίεργο σχεδόν πάντα κάτι βρίσκω. Ισως ο τρόπος που μεγάλωσα? Δεν ξέρω. Θυμάμαι ακόμα ότι οι γονείς μου όσες φορές είχε τύχει να μαλώσω σαν παιδί με άλλα παιδιά, έφταιγα δεν έφταιγα, εγώ θα τις "έτρωγα". Με έπιασε φλυαρία όμως.
      Οχι δεν το διαγράφω, σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να απέχω λίγο από το να γράψω. Είμαι σε μια περίεργη φάση, σε μια προσπάθεια εσωτερική να κατανοήσω ή να αποδεχτώ κάποια νέα δεδομένα. Κυκλοφορώ όμως ανάμεσά σας, σας διαβάζω και αφήνω το στίγμα μου. Και πίστεψέ με, δεν το λέω χωρίς σκέψη, αλλά είναι πολύ μεγάλες οι ανάσες που παίρνω από όλη αυτή την αλληλεπίδραση.
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ "φίλη μου".
      Καλό σου ξημέρωμα.

      Διαγραφή
  6. καλή δύναμη για να υπακούσεις στη φωνή και να Φύγεις

    δεν το μπορούν όλοι
    δύσκολα και τα δύο
    και να φύγεις και να μείνεις
    εγώ έμεινα

    καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ισως η μόνη που "έπιασες" το "φύγε".
      Κι αν είναι έτσι έχεις απόλυτο δίκιο.
      Δύσκολο να μείνεις, δύσκολο να φύγεις.
      Και τα δύο θέλουν καθαρή σκέψη, πλήρη συνείδηση, και μεγάλη δύναμη.Κυρίως το να μείνεις.
      Αφού έμεινες, είσαι δυνατή.
      Στο παρακάτω λοιπόν Nela μου.
      Με το κεφάλι ψηλά και την καρδιά ανοιχτή.
      Ενα ξεκούραστο τριήμερο σου εύχομαι.

      Διαγραφή
  7. Έχω βρεθεί στη θέση σου.. Κάτι μέσα μου, μου λέει ότι θα τα ξαναπούμε όμως. Καλή δύναμη. Να ακούς και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ που στάθηκες να με διαβάσεις. Ναι γιατί όχι, να περνάς και θα περνάω να τα λέμε.
      Να είσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  8. πάντως δεν ειναι κακό να φυλάγεις στις αποσκευές σου χαρουμενες στιγμες και στα κλεφτά να τις ξανακοιτάζεις στις δυσκολες στιγμές! Δεν είναι μνημόσυνο. Παίρνεις δύναμη και θάρρος και ελπίζεις..
    Δες το λίγο έτσι :)

    ευχομαι να σε ξαναβρεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Α λ ς μου. Προσπαθώ να το βλέπω κι έτσι.
      Αλλά ξέρεις καμμιά φορά οι καταστάσεις δεν μας αφήνουν
      να δούμε τα πράγματα σωστά. Κρατάω τη συμβουλή σου
      και συνεχίαζω την προσπάθεια να με βρω.
      Σε ευχαριστώ που ήρθες, να έχεις ένα πανέμορφο τριήμερο

      Διαγραφή