Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Χρόνια Πολλά γιατρέ μου







Γειά σου γιατρέ μου και καλή χρονιά.
Γιατρέ μου έχω πρόβλημα. Οχι, όχι  δεν στο λέω γιατί θέλω τη βοήθειά σου. Το αντίθετο.
Με σπρώχνουν με το ζόρι να έρθω σε σένα. Συγγενείς, φίλοι, θύτες θύματα, όλοι μου λένε ότι πρέπει να έρθω για βοήθεια. Να δεις πως το λένε, α ναι, έχω λενε σημάδια κατάθλιψης.

Βρε γιατρέ μου δεν θέλω να σε προσβάλλω, ούτε είναι θέμα ότι δεν σας υπολείπτομαι.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και σένα και όλους σαν εσένα. Μια δουλίτσα κάνετε και εσείς, το μεροκάματο να βγαίνει, είναι και μέρες δύσκολες. Έχεις την απόλυτη κατανόησή μου.
Αλλά ξέρεις? Έχω κάτσει και έχω σκεφτεί. Ωραία να έρθω. Τι θα κάνεις? Μόνο διάγνωση. Τίποτα άλλο δεν μπορείς να κάνεις. Όπως ακριβώς στο λέω. ΤΙΠΟΤΑ. Αυτά που με απασχολούν, είναι δικά μου και καμμία δική σου συμβουλή δεν θα γίνει κτήμα μου, γιατί δεν θα είναι δική μου . Εσύ με ότι καταλάβεις και πάντα με τη δική σου οπτική γωνία, θα προσπαθήσεις να με πείσεις ότι δεν είναι έτσι όπως τα βλέπω και να με κάνεις να τα δω αλλιώς.
Εγώ γιατρέ μου θέλω να τα ζω ΟΛΑ. Οταν πρέπει να χαρώ να χαίρομαι, όταν πρέπει να κλάψω να κλαίω, όταν πρέπει να πονέσω να πονάω. Θέλω να νιώθω. Και τα καλά ΔΙΚΑ ΜΟΥ και τα κακά ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Μόνο έτσι είμαι ο εαυτός μου γιατρέ μου. Αν κάνω ότι μου λες εσύ, δεν θα είμαι εγώ, αλλά υβρίδιο. Σε περιπτώσεις σαν τη δική μου γιατρέ μου λόγο και δικαίωμα να μιλάει έχει η ΜΟΝΟ καρδιά. Και ξέρεις τι σκέφτομαι? Από τότε που άρχισαν να μιλάνε οι ψυχολόγοι, σταμάτησαν να μιλάνε οι καρδιές. Ακόμα κι αν με οδηγεί σε συμπεριφορά μη κοινωνικά αποδεκτή, σημαίνει ότι έτσι πρέπει να γίνει. Γιατί αυτός είμαι. Εγώ εκείνο πού ξέρω είναι ότι ο καθένας μας, έχει τους τρόπους να αντιμετωπίσει τα πάντα. Αλλος αργά, άλλος γρήγορα, θα βρει το δρόμο του. Και όταν τα έχει καταφέρει μόνος του, τότε θα είναι διπλά κερδισμένος. Και κυρίως θα έχει πάρει και τα μαθήματά του. Που θα είναι μαθήματα ζωής. 
Τώρα βέβαια στα προλάβανε, ότι νιώθω αδυναμία, δεν τρώω καλά, ότι αδυνάτισα και τέτοια.
Είναι ένα θέμα αυτό, έχεις δίκιο. Αλλά άντε και να ερχόμουνα σε σένα. Θα με τάιζες με το ζόρι? Δεν νομίζω.

Ενώ κοίτα τώρα να δείς. Με παίρνουν ένα τηλέφωνο. Ακούω μια φωνή από την άλλη άκρη. Σε λίγο κλείνει το τηλέφωνο. Ξέρεις τι έκανα μετά. Καταβρόχθησα μια μπριζόλα να μετά συγχωρήσεως.

Είδες γιατρέ μου, στα λέω αλλά δεν με ακούς. Μερικά πράγματα είναι πολύ πιό απλά απ' όσο νομίζουμε. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο.
Αρκεί μόνο ένα πράγμα. Να ζούμε με αγάπη για τον διπλανό μας. Και να την δείχνουμε ρε γιατρέ. Τίποτα άλλο μόνο αγάπη σε όποια μορφή και αν εκφράζεται αυτή. Και κυρίως μεταξύ ανθρώπων που τους δένει κάτι περισσότερο. Αγάπη και ειλικρίνεια.
Ελπίζω να μη σε στενοχώρησα γιατρέ μου, δεν ξέρω πόσο σοβαρά λές εσύ ότι είμαι, αλλά να σου πω την αλήθεια χέστηκα για τη γνώμη σου.
Εγώ το δρόμο μου θα τον βρω και θα είμαι πάλι δυνατός (και ωραίος!!!!)


2 σχόλια:

  1. Η κατάθλιψη δεν είναι ασθένεια!
    Είναι απόδειξη ότι αισθάνεσαι πόνο... και πόνο αισθάνεται μονο όποιος είναι ζωντανός.
    Αν αγκαλιάσουμε αυτές τις περιόδους της ζωής μας με κατανόηση αν δεν τις ξορκίσουμε, αν δεν τις κοιμήσουμε... αυτές σε λίγο θα περάσουν και θα μας έχουνε διδάξει κάτι... ;)
    Mακρια από φάρμακα και τρελλογιατρούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λιακάδα καλώς όρισες.
      Από τώρα σε λέω φίλη μου. Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ. Ολα δικά μας είναι. Ακου ένα μυστικό μου, εδώ που δεν μας ακούει κανείς. Ξέρεις πόσα στεντόν και ζάναξ έχει φάει ο νεροχύτης? Όλα. Ακου και το καλύτερο τώρα. Με τα φάρμακα λέει που παίρνω (ο νεροχύτης δηλαδή), όλοι βλέπουν ότι συνέρχομαι!!!!!! Γέλα λιακάδα μου, γέλα δεν σε παρεξηγώ. Φίληου είσαι.
      Σε ευχαριστώ, καλό σου βράδυ

      Διαγραφή