Εχω γενική...

Δουλειές, πολλές δουλειές μου προέκυψαν.
Πρέπει να αρχίσω σιγά σιγά. Από αναβολή σε αναβολή το πήγαινα.
Αλλά τώρα που έφυγε κι ο φιλοξενούμενος είναι ευκαιρία να κάνω γενική.
Έφυγε και ξαφνικά βλέπεις. Τουλάχιστον να έμενε λίγο ακόμα να βάλει ένα χεράκι.
Τι να πεις?
Αγνωμοσύνη?
Αφέλεια?
Γαϊδουριά?
Βιασύνη?
Ποιός ξέρει. Ενα συγγνώμη φεύγω και δρόμο.
Φιλοξενείται αλλού. Πιό χάϊ σπίτι. Δίπατο σε γκλαμουράτη γειτονιά.
Μες τη βιασύνη όμως μου άφησε κι ένα σωρό πράγματα.
Τα ξέχασε? Τα άφησε επίτηδες? Να του ήταν άχρηστα?
Κι έχω κι αυτό τώρα. Να ξεδιαλέξω τι αξίζει και τι όχι. Τι να κρατήσω και τι να πετάξω.
Εκεί καθυστερώ λιγάκι. Αλλά πρέπει να κάνω γρήγορα.
Πρώτα θα ανοίξω τα παράθυρα. Να μπεί καθαρός αέρας.
Μετά ξεσκόνισμα, όλα τα πράγματα.
Και τέλος σφουγγάρισμα. Να μοσχομυρίσει το σπίτι.
Στο τέλος θα τακτοποιήσω τα πράγματά που μου άφησε.
Τα άχρηστα στην ανακύκλωση.
Τα χρήσιμα λέω να τα βάλω στην αποθήκη. Να του τα φυλάξω.
Ποιος ξέρει, μπορεί να τα χρειαστεί καμμιά φορά και να τα ζητήσει.
Η μήπως να του τα στείλω στη νέα διεύθυνση? Δεν ξέρω θα δω.
Ξεκινάω από αύριο γενική και θα δω τι θα κάνω.
Ασε μην έρθει κανένας μουσαφίρης και με βρει άνω κάτω...
Ντροπή!!!