Ομολογία

Νά 'μαστε πάλι.
Να τα λέμε οι δυό μας.
Εγώ και εσύ. Ως συνήθως.
Μοναδική μου αχώριστη συντροφιά...
Με πας πάλι εκεί που δεν θέλω να πάω.
Όχι από φόβο. Κουράστηκα.
Βαρέθηκα ν' ακούω τα ίδια και τα ίδια.
Γιά λάθος πορείες...
Γιά ευκαιρίες χαμένες...
Αναμετρώμαι μαζί σου στα ίσα.
Μαστίγιο εσύ, τη σιωπή μου εγώ,
τα όπλα μας στην άνιση μάχη.
Τα λόγια λεπίδες, χαράζουν.
Φωτιά λες, νόμιζα ήμουν
μα ούτε σπίρτο να ανάψω δεν είχα.
Πανιά σήκωσα, για ταξίδι στο Βόσπορο,
μα η άγκυρα ασήκωτη ακόμα.
Τι κι αν είχα ήλιους για μοίρασμα,
ρώτα πρώτα αν κάνει, αν πρέπει.

Φτάνει!!!
Τη νίκη σου ομολογώ και υποκλίνομαι,
στους διαβάτες μιας πιάτσα της Ρώμης.
Εαυτέ μου, με νίκησες.