Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Χαρίζονται όνειρα





Μεγαλώνουμε σε μιά κοινωνία του "πρέπει".
Από τη στιγμή που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε, μας μαθαίνουν τα "πρέπει".
Στην εκκλησία ότι "πρέπει" να μη λέμε κακά λόγια, γιατί η παναγίτσα θα μας κόψει τη γλώσσα.
Στο σχολείο ότι "πρέπει" να σκιζόμαστε στο διάβασμα, για να είμαστε πρώτοι.
Στην εργασία ότι "πρέπει" να τα δίνουμε όλα, για να είμαστε παραγωγικοί.
Στο σπίτι ότι "πρέπει" να είμαστε το παράδειγμα.
Στην πολιτική ότι "πρέπει" να πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα.
Στον κοινωνικό περίγυρο να κάνουμε ότι "πρέπει" για να μην μας αχολιάζουν.
Στον έρωτα, να ερωτευόμαστε όπως "πρέπει".

Πάντα να κάνουμε αυτό που "πρέπει"...

Ακόμα και όταν "δεν πρέπει"...

Μας μαθαίνουν όλα τα "πρέπει".
Ξεχνάνε όμως το πιό βασικό.
Οτι πρέπει να ζούμε....

Κι ακόμα πιό άσχημο να καταλαβαίνεις ότι δεν πρέπει καν να ονειρεύεσαι.
Ετσι κι αυτός, αφού δεν πρέπει, αποφάσισε να χαρίσει τα όνειρά του...
Να τα αφήσει, σαν αδέσποτα να φύγουν..
Αν τα βρείτε μην τρομάξετε.
Είναι όμορφα όνειρα...
Απλώστε το χέρι και χαιδέψτε τα. Μη φοβηθείτε να τα αγκαλιάσετε...
Αρκεί να μη σκεφθείτε ούτε για μιά στιγμή "αν πρέπει".

4 σχόλια:

  1. Μη το κάνεις...!
    Ζω για μένα και για τα όνειρά μου...
    Μου πήρε χρόνο αλλά το κατάφερα!
    Βαρέθηκα πια τα πρέπει...
    Ανοίγω την αγκαλιά μου σ'όλα τα αδέσποτα κι όταν ακόμη δεν πρέπει... Αμα δω πουθενά και το δικό σου θα του κάνω μια μεγάλη αγκαλιά...
    Κι έπειτα θα του βάλω λουράκι και θα το φέρω πίσω... :)
    Φιλάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Λιακάδα,
      ξέρω πως είναι δύσκολο να υπάρξει ζωή χωρίς όνειρα.
      Εκείνο όμως που κατάλαβα, είναι ότι κάποια όνειρα,
      δυστυχώς πρέπει να τα αφήνουμε να κοιμηθούν.
      Και κυρίως όταν έχουν αλληλεπίδραση με άλλους.
      Κρατάω τα πιό πεζά Μίνα μου, ένα ταξίδι ας πούμε
      στην Αλάσκα και συνεχίζω να ονειρεύομαι και να ζω.
      Φιλιά

      Διαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι πως η κοινωνία μας έτσι είναι δομημένη, βάση των "πρέπει".
    Τα "πρέπει" όμως για εμένα δεν μας τα επιβάλλουν οι άλλοι, είναι στην προσωπική μας ευχέρεια το αν τελικά θα τα αποδεχτούμε.
    Γιατί στο τέλος της ημέρας τα μόνα "θέλω" και τα μόνα "πρέπει" που θα μας απασχολούν, πρέπει να είναι αυτά που επιλέξαμε εμείς να μας ανήκουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Βασίλισσά μου.
      Μόνο εμείς ορίζουμε τα θέλω και τα πρέπει.
      Κι αν θες, προσωπικά, ξέρω και "τι θέλω" ξέρω και ότι "πρέπει".
      Δεν μετανιώνω γι αυτά, απλά παραδέχομαι ότι δεν μπόρεσα
      και συνεχίζω το ταξίδι.
      Να περνάς καλά σε ότι κι αν κάνεις
      Φιλιά

      Διαγραφή