Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Δημιουργική μοναξιά





  
  Όχι, εμένα δεν μου ταιριάζει η κόλαση. Κι αν πρέπει να καώ ολοκληρωτικά για να μπορέσω μετά να ξαναγεννηθώ, δεν έχω ανάγκη να βουτήξω στη κόλαση. Προτιμώ αυτό που ονομάζω δημιουργική μοναξιά. Απόσταση ναι, απομόνωση ναι, μοναχικοί περίπατοι ναι, πολλές σκέψεις ναι. Όλα αυτά όμως, σε συνδυασμό με δημιουργία, μάλλον είναι παράδεισος. Πολύ δε περισσότερο, όταν η δημιουργία έχει έμπνευση, έχει σκοπό, έχει προορισμό.

   Τα ακουστικά στα αυτιά λοιπόν, με όμορφες μουσικές να συνοδεύουν ή να εκφράζουν μελωδικά τις σκέψεις. Κάποιες φορές χωρίς να παίζουν τίποτα, δοκιμασμένη μέθοδος όμως, για να νομίζουν οι άλλοι ότι κάτι ακούς και να μην διακόπτουν τις σκέψεις σου.

   Η τανάλια στο χέρι και ας γεμίζει φουσκάλες, στη προσπάθεια να σπάσεις σκληρά υλικά σε ψηφίδες. Αλλοτε συμμετρικές, άλλοτε ακανόνιστες. Και ίσως η σκληρή προσπάθεια να διώχνει την δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη ένταση των σκέψεων. Και να μένουν μόνο, οι όμορφες, γλυκές και  τρυφερές.

   Αποτύπωση του σχεδίου, της "έμπνευσης" και επιλογή με περισσή φροντίδα των ψηφίδων. Μία μία, να βρει τη θέση που της ταιριάζει και μετά κόλλα να στερεωθεί. Και με κάθε ψηφίδα, να νιώθεις ότι κολλάς και ένα κομμάτι του εαυτού σου, μιά σκέψη, μιά ευχή, ένα φιλί, ένα χαμόγελο, ένα χάδι, κάπου κάπου κι ένα δάκρυ.

   Και μετά από κάποιες μέρες, μπαίνει και η τελευταία ψηφίδα. Τα κενά όμως ανάμεσά τους μοιάζουν σαν ανοιχτές πληγές. Που πρέπει να φροντίσεις να κλείσουν. Η ώρα της αρμολόγησης. Το μείγμα έτοιμο και με το χέρι προσπαθείς να σφραγίσεις τα κενά, να γίνουν όλα ένα συμπαγές σύνολο. Ψηφίδες και συναισθήματα. 

   Επιλογή ενός φυτού για να γίνει η γλαστρούλα σπίτι του, να φιλοξενήσει ζωή. Προσεκτικό καθάρισμα και αναμονή... για τη μέρα που θα βρεθεί και θα ζει πλέον στο χώρο που ανήκει. Με ένα χαμόγελο ικανοποίησης για το αποτέλεσμα, με την ελπίδα να δεις το ίδιο χαμόγελο στο πρόσωπο του αποδέκτη.

   Αυτή είναι η μέθοδος μου. Δοκιμασμένη και συνήθως με καλά αποτελέσματα. Περιφραστικά την ονομάζω δημιουργική μοναξιά. Μονολεκτικά θα μπορούσα να την ονομάσω "αγάπη".


7 σχόλια:

  1. :)
    Είμαστε του ιδίου club και χαίρομαι γι'αυτό!!
    Καλό βράδυ Γιώργο και μια δημιουργική βδομάδα σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χαίρομαι Μίνα μου.
      Και ένα περίεργο πράγμα.
      Για τη δική μου αισθητική τουλάχιστον
      μου βγαίνουν όμορφα πράγματα
      σε τέτοιες μοναχικές στιγμές.

      Να είσαι καλά φίλη μου σε ευχαριστώ

      Διαγραφή
  2. Όλοι έχουμε ανάγκη απ' αυτές τις μοναχικές στιγμές, που τις βιώνεις και μπορείς να σε ανακαλύπτεις λιγάκι καλύτερα.
    Ειδικά αν επιφέρουν και αποτελέσματα, είναι μια χαρά.
    Να είσαι καλά, να χαμογελάς και να περνάς όμορφα.
    Να έχεις μια πανέμορφη ημέρα και μια υπέροχη εβδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά είναι αναγκη Μαρινάκι μου.
      Είναι ευκαιρία αυτοπροσδιορισμού
      αλλα και ανάκτησης δυνάμεων.

      Κι εσύ να είσαι πάντα καλά
      Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ

      Διαγραφή
  3. Μόνο στη μοναξιά μπορεί να μάθει κανείς τον εαυτό του. τι θέλει και τι όχι. ποιος είναι και τι κάνει, αλλα στην αληθινή μοναξιά. εκεί που βρίσκεσαι εσυ και ο εαυτός σου. μονο τότε. ασχετα αν μπορει να βρίσκεσαι με δέκα άτομα και να νιώθεις μόνος. άλλο αυτό.

    Θα μπόρούσε πάντως να ονομαστεί και αγάπη :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πιστεύω και το εφαρμόζω.
      Κακώς νομίζω κάποιοι άνθρωποι
      φοβούνται περιόδους μοναξιάς.
      Μαθαίνεις και κατανοείς πολλά
      πράγματα και για τους άλλους
      αλλά πρωτίστως για σένα.

      Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες
      Καλό μας ξημέρωμα

      *Λες ε? Ετσι λέω κι εγώ...

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή