Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Σκέψεις ...με αιτία



 

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, δημοσίευσα ένα απόσπασμα από το παραμύθι "Ο μικρός πρίγκιπας", για να το ξαναθυμηθούν όσοι το έχουν διαβάσει, αλλά και να το γνωρίσουν όσοι δεν το ξέρουν. Είναι ίσως το πιό αγαπημένο μου βιβλίο. Το πρωτοδιάβασα πολύ μικρός και νομίζω πως ήταν καταλύτης στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μου, και κυρίως όταν έπρεπε να κατατάξω συμπεριφορές ανθρώπων, μου ερχόταν στο μυαλό και αβίαστα μπορώ να πω ότι με βοηθούσε να κατανοήσω, να αιτιολογήσω, να δικαιολογήσω. 
Το ίδιο μου συμβαίνει και τώρα. Είμαι σε μία φάση που πρέπει να ξεκαθαρίσω, αν το τριαντάφυλλό μου είναι μοναδικό στο κόσμο ή ήταν απλά ένα τριαντάφυλλο σαν όλα τα άλλα.

Τα παραμύθια όμως δεν αλλάζουν. Ούτε κι εγώ θα αλλάξω. Θα συνεχίσω να θεωρώ το δικό μου τριαντάφυλλο μοναδικό, όσο κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο. Και εκεί είναι η μεγάλη πρόκληση. Σε τέτοιες καταστάσεις να παραμένεις σταθερός και να βγαίνεις αλώβητος. Να μην επιτρέψεις στη θλίψη, στην αδικία, στο θυμό, να σε αλλοιώσουν σαν χαρακτήρα. Είναι μιά επίπονη διαδικασία, βασανιστική με μεγάλο κόστος. Ψυχικό και σωματικό. Θεωρώ όμως μεγάλο κέρδος και προσωπική κατάκτηση, ότι με τη συμπεριφορά και τη στάση μου, έχω το δικαίωμα να λέω μόνο εγώ "δεν πειράζει".
Θεωρώ τίτλο τιμής ότι δεν έδωσα την "χαρά" σε κανένα να μου πει "δεν πειράζει".
Το ξέρω, ίσως να ακούγεται εγωιστικό, παράλογο, αλλαζονικό. Αυτός είμαι όμως.
Θα συνεχίσω στη ζωή μου να προσέχω ότι εξημέρωσα, άσχετα αν δεν με προσέχει ότι με εξημέρωσε.
Ίσως το μυστικό της αλεπούς που έμαθα από μικρός να με έχει κάνει να σκέφτομαι έτσι.  
Ότι τα καλά, αυτά που αξίζουν δεν τα βλέπουμε με τα μάτια, αλλά με τα μάτια της καρδιάς. 

Αυτή η ανάρτηση λοιπόν αφιερώνεται σε όσους ζουν σε άλλο πλανήτη και κάποια στιγμή έπαψαν να προσέχουν ότι εξημέρωσαν.

Υ.Γ. Ο σύνδεσμος "δεν πειράζει" οδηγεί σε μία ανάρτηση ενός φίλου συνταξιδιώτη στα σοκάκια της μπλογκογειτονιάς, που η ανάγνωσή της ήταν η αφορμή για  τις παραπάνω σκέψεις.

13 σχόλια:

  1. Νομίζω ότι εάν κάτι το έχουμε αγαπήσει πολύ και έχουμε μοιραστεί όμορφες στιγμές μαζί του, ακόμα και αν η ζωή τα έφερε έτσι και δεν είμαστε μαζί του για τον α ή τον β λόγο , πάντα θα είναι κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό για εμάς.
    Όμως νομίζω πως αυτό το ξέρεις καλύτερα εσύ...και για να το "δεις" καλύτερα απλά κλείσε τα μάτια και άνοιξε την καρδιά σου .
    Εξάλλου όπως λέει και ο Εξυπερύ :
    "Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια".
    Καλό βράδυ Γιώργο μου και όνειρα παραμυθένια να έχεις.

    PS. Από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία γιατί μπορεί μέσα σε μια πρόταση και χωρίς να το καταλάβεις να σου περάσει τόσα μηνύματα και αλήθειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι είναι Μελίτα μου και αυτό κάνω. Κλείνω τα μάτια, βλέπω με την καρδιά και θα προσέχω πάντα ότι εξημέρωσα.
      Σε ευχαριστώ για το πέρασμα και τα καλά σου λόγια. Σκέφτομαι πόσα όμορφα πράγματα έχεις να διδάξεις κάποια στιγμή τα ζουζούνια σου.
      Καλό μας απόγευμα.

      Διαγραφή
  2. Τα μάτια μπορεί να κάνουν λάθος.. η καρδιά ποτέ!!
    Γιώργο, σου συστήνω να διαβάσεις την Ακτή των Ονείρων
    του Σέρτζιο Μπαμπάρεν. Για μένα, αυτό το μικρό βιβλίο
    υπήρξε καταλύτης στη ζωή μου! Καλή συνέχεια φίλε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ φίλε μου, μόνο που θέλει πολύ δουλειά να μάθει κανείς να βλέπει με τη καρδιά. Εγώ πάντως θεωρούμαι δουλευταράς. :-)
      Το βιβλίο θα το πάρω άμεσα, δείχνει να διαμορφώνει ωραίους χαρακτήρες.
      Καλό μας απόγευμα

      Διαγραφή
  3. Εγώ σου εύχομαι Γιώργο τα μάτια της καρδιάς σου να αντικρίζουν πάντα την πιο όμορφη θέα και το τριαντάφυλλο σου να σου προσφέρει το πιο όμορφο παραμύθι, μακριά από "γιατί", "ίσως", πάθη και λάθη!!
    Καλό σου βράδυ, γεμάτο όνειρα ταξιδιάρικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ Μαρίνα μου, αυτό προσπαθώ και νομίζω τα έχω καταφέρει. Τα μάτια της καρδιάς τελικά, φυλακίζουν μόνο τα όμορφα και αληθινά. Και είναι κι αυτό ένα υπέροχο ανθρώπινο συναίσθημα. Να είσαι πάντα καλά.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολυαγαπημένο για μένα βιβλίο αυτό και ο γλάρος Ιωνάθαν...
    Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί ή φαντάζει στ'αυτιά σου τετριμέννο αλλά θεωρώ ότι είσαι σε καλό δρόμο.
    Συνεχισε να πιστεύεις... είναι πολύ πιο μεγάλο να αγαπάς αυτό που εξημέρωσες ακόμη κι αν εκεινο σ'εχει "αφήσει" παρά απλά να ανταποδίδεις την αγάπη.
    Κάποιοι άνθρωποι είναι πλασμένοι να αγαπούν.
    Αυτό και μονο τους είναι αρκετό.
    Ας είμαστε σε αυτούς... :)
    Kαλό βράδυ να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΛΙΑΚΑΔΑ μου εσύ τουλάχιστον είσαι πολύ . . .σαφής :-))))

    Σέ αυτούς είμαστε. Μας αρκεί να αγαπάμε.
    Πολλοί δεν μπορούν νσ καταλάβουν τι σημαίνει.
    Αλλά εμάς μαγκιά μας.
    Καλό ονειρεμένο βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ''Ειναι ο χρονος που εχω χασει για το τριανταφυλλο μου..''Ακομα το σκεφτομαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Marianthoula μου, ειλικρινά χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω εδώ.
    Αγάπα το τριαντάφυλλό σου, μην θεωρήσεις ποτέ ότι ο χρόνος που ασχολήθηκες με αυτό ήταν χαμένος. Δώσε τη σημασία που του πρέπει και προχώρα παρακάτω.
    Σε ευχαριστώ πολύ.
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ηθελα να πω μηπως ο χρονος λειτουργει σαν καποια επετηριδα
    ενα πραμα.Για οποιον διεθεσες τον περισσοτερο χρονο,να ειναι
    και το πιο αγαπημενο σου τριανταφυλλο...ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ίσως να είναι και έτσι Μαριανθούλα. Αλλά είπαμε, σημασία έχει να μην θεωρήσουμε ποτέ ότι ήταν ένα τριαντάφυλλο σαν όλα τα άλλα.

      Διαγραφή
  10. Το 'πιασα!Θα ΄μπορούσε να'ναι πεντε τριανταφυλλα διαφορετικα
    απ'ολα τ'αλλα,διαφορετικα και μεταξυ τους..Ε, και ποιος δεν
    εχει πεντε-δεκα φιλους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή