Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Βουτιά στο κενό












Νωρίς το πρωί. Στα γνωστά λημέρια. Ναι εδώ είμαι, όχι στο παγκάκι, στο βράχο. Που τον βαφτίζω θρόνο μου. Κάθομαι, ανάβω τσιγάρο κι αγναντεύω. Όπως ο Ξέρξης την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Να αναλύω την δικιά μου, εσωτερική ναυμαχία.
Κάθε κίνηση των ματιών και άλλη εικόνα. Ψηλά, γαλανός ουρανός, με έναν ήλιο να καίει και λίγα σύννεφα ταξιδιάρικα, να στριφογυρίζουν, σαν κορμιά σε ένα αέναο ερωτικό παιχνίδι. Μέχρι να σκορπίσουν και να διαλυθούν. Μπροστά η θάλασσα, μπλέ κήπος με τα κύματα σαν άσπρες μπαμπακιές να ξεφυτρώνουν από παντού. Δεξιά κι αριστερά το μάτι να χάνεται στο πράσινο. Και προς τα κάτω το κενό. Που μοιάζει αγκαλιά, όμοια μ αυτή που με είχες φυλακίσει προχθές. Να μου κλείνει πονηρά το μάτι να βυθιστώ μέσα της. Κι ένας αέρας δυνατός να σφυρίζει γύρω μου. Θεριό η φύση. Όμως εδώ αισθάνομαι ασφαλής. Δεν κινδυνεύω από κανένα. Κανείς δεν μπορεί να με βλάψει. Με προστατεύει το θεριό, η μάνα φύση.

Κοιτάζω δίπλα και βλέπω τη σκιά μου. Την φωτογραφίζω. Ναι αυτό κατάντησα, μιά σκιά. Η σκιά του εαυτού μου. Η ίδια σκιά που βλέπω όταν κοιτάζω στον καθρέφτη. Εχω σταματήσει να φοράω τα γυαλιά μου μπροστά στον καθρέφτη. Φοβάμαι γι αυτό που θα δω. Φοβάμαι να δω το πρόσωπό μου καθαρά. Η σκιά μου. Μου 'ρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι. Σφυρίζω το ρυθμό: "άσε με να φύγω, σε παρακαλώ... είμαι μιά σκιά δίπλα σ' ένα φως". Οι νότες χάνονται μέσα στο σφύριγμα του αέρα. Σαν μιά νότα νιώθω κι εγώ. Ένα ντο ή μήπως ρε. Μια νότα που ψάχνει να βρει τη θέση της στο πεντάγραμμο.

Κι άλλες φορές νιώθω σαν όγκος. Ενας κακοήθης καρκίνος. Που έχει βαλθεί να μολύνει τις ψυχές μας. Τη δική σου και τη δική μου. Όμως όχι, δεν είμαι κακοήθης όγκος. Μια καλοήθης πληγή είμαι. Που την αφήνω να χάσκει ανοιχτή πάνω στο δέρμα μου. Που δεν την φροντίζω, παρά μόνο λίγο, όσο χρειάζεται γιά να μη με σκοτώσει. Την αφήνω εκεί, ίσως για να δοκιμάσω τις αντοχές μου, να ανακαλύψω τα όρια μου.

Temperature alarm στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Memory stack overflow. Πόσα να χωρέσει και πόσα να διαχειριστεί. Στο input οι πληροφορίες να ρέουν ποτάμι. Στο output, access denied.

Ήσουν εδώ, πήγες αλλού. Δεν μένεις εκεί, πηγαινοέρχεσαι. Σε ρωτάω γιατί. Απαντάς δεν ξέρω. Βουρκώνεις, κλαίς. Μη μου το κάνεις αυτό. Το ξέρεις. Είναι η Αχίλλειος πτέρνα μου. Δεν αντέχω να σε βλέπω να κλαίς. Τα ξεχνάω όλα. Το ξέρω, δεν το εκμεταλεύεσαι. Αλλά τι να κάνω? Κάποιες στιγμές νιώθω σαν πουτάνα. Όχι σαν αυτές τις έντιμες. Μιά άτιμη, αρσενική πουτάνα. Δεν το αντέχω άλλο αυτό. Αλλά και να σε χάσω δεν θέλω. Πρέπει να βρω τη δύναμη. Να φανώ δυνατός. Και να σου πω "άντε γαμήσου". Ωχ Θεέ μου, ούτε κι αυτό. Γιατί ξέρω και ξέρεις να διαβάζουμε πίσω απ' τις λέξεις. Και πίσω από ένα μεγαλοπρεπές "άντε γαμήσου", κρύβεται ένα ακόμα πιό μεγάλο "σ' αγαπώ".

Δεν μ' αφήνεις. Κρατιόμαστε ακόμα. Μου είναι τόσο δύσκολο να κάνω εγώ αυτό το βήμα. Μου είναι πιό εύκολο να κάνω  όμως το άλλο. Αυτό στο κενό, μάλλον στην αγκαλιά που χάσκει από κάτω μου. Κι αν κάτι με κρατάει ακόμα, είναι ο φόβος, πως έτσι σφιχτά που κρατιόμαστε, θα σε παρασύρω μαζί μου.

14 σχόλια:

  1. Ούτε βουτιά στο κενό..ούτε αντε γαμήσου που κρύβουν σ'αγαπω.. γιατί αν υπάρχει κάτι τοτε καλό είναι να μην κρύβεται. Οτι και αν είναι αυτό. Παρ'ολα αυτά,οι λέξεις μόνες τους δεν πληγώνουν, συνήθως πληγώνουν οι πράξεις..και αν συνοδεύονται και από άσχημες λέξεις τότε εκεί είναι που όλα τελειώνουν...

    Μερικές φορές είναι δύσκολο να κάνουμε ένα βήμα, είτε μπροστά, είτε πίσω.. όμως, κάπου πρέπει να πηγαίνουμε, να έχουμε μια κατεύθυνση, ένα προορισμό. Και μερικοί δρόμοι συναντιούνται..αργά ή γρήγορα.. και σίγουρα όλο και κάποιος συνοδοιπόρος θα βρεθεί, είτε νέος είτε παλιός γνώριμος..αυτες είναι οι εκπλήξεις σε κάθε ταξίδι της ζωής μας.

    Εύχομαι να βρείς την κατεύθυνσή σου και να μην διστάσεις να κάνεις το βήμα.. όχι στο κενό όμως αλλά στο έδαφος..

    Καλό βράδυ σου εύχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μελένια μου, συνήθως γράφω εν θερμώ. Και ίσως δεν είναι πολύ σαφές τι εννοώ με τη βρισιά. Οχι δεν χρησιμοποιώ τέτοιες εκφράσεις. Εκείνο που ήθελα να πω ήταν, ότι ακόμα κι αυτό αν έλεγα, επειδή ακριβώς θα έκανε εντύπωση αν ακουγόταν από μένα, δεν θα είχε αυτή την έννοια.
      Κι εγώ μου το εύχομαι, στο πίσω μέρος του μυαλού μου κι εγώ ισως ελπίζω. Απλά περιγράφω το τώρα και μία πολύ δύσκολη συναισθηματική κατάσταση που βιώνω. Πολύ μπερδεμένη. Ελπίζω να βγω αλώβητος.
      Σε ευχαριστώ, να είσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  2. Κανένα βήμα δεν είναι εύκολο. Κάθε βήμα χρειάζεται προσοχή και σκέψη.
    Οι Κινέζοι λένε πως κάθε μεγάλο ταξίδι ξεκινά με ένα βήμα, ωστόσο κανείς δεν εγγυάται πως το ταξίδι θα είναι ευχάριστο, οπότε ελπίζεις μόνο να είναι ενδιαφέρον. Ωστόσο, κάποιες φορές είναι αναγκαίο να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να βγούμε λίγο απ' τα όρια μας και να κοιτάξουμε την κατάσταση αντικειμενικά, με μάτια ουδέτερα. Δεν είναι εύκολο μα συχνά είναι αναγκαίο.
    Εγώ εύχομαι όποιο και αν είναι το επόμενο σου βήμα να μην σε οδηγήσει στο κενό, μα στον δικό σου προσωπικό παράδεισο! :)
    Να έχεις μια όμορφη ημέρα και ένα γλυκό τριήμερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκειά μου Μαρίνα,
      Οπως είπα και πιό πάνω σχεδόν πάντα γράφω εν θερμώ.
      Δεν σου κρύβω ότι δεν νιώθω πολύ καλά με αυτή μου την ανάρτηση.
      Είναι λίγο τρομακτική.. Αλλά δεν την σβήνω, την αφήνω.
      Το ομολογώ, νιώθω να είμαι σε ένα αδιέξοδο, αλλά προσπαθώ.
      Και η ελπίδα μου αν θες είναι ότι σκεπτόμενος το παρελθόν, έχω καταφέρει να βγώ από το τέλμα που είχα βρεθεί. Και ίσως ήταν και δυσκολότερο.
      Ναι γαμώτο, θα τα καταφέρω.
      Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για τον ιδιαίτερο λόγο σου.

      Διαγραφή
  3. κάποιος κάποτε μου είπε να μην το σκεφτομαι πολύ γιατί θα κάνω λάθος. Είναι όμως επιλογές που χρειάζονται μια δευτερη σκέψη. Αν όμως οι σκέψεις γίνουν πολλές και οι αμφιβολίες μεγαλώνουν τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά και δε θελουμε να το παραδεχτούμε, δε νομίζεις;
    ευχομαι πάντως αν είναι να πέφτεις να καταλήγεις πάντοτε σε αγκαλιές που φωνάζουν μεγάλα σ'αγαπώ.

    καλο βραδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δεύτερες και τρίτες Α λ ς μου.
      Αυτό κάνω ή τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω.
      Σαν αλχημιστής ψάχνω τη συνταγή να κάνω την αδυναμία, δύναμη και αυτοπεποίθηση. Μάλλον είμαι κοντά.
      Καλό διήμερο να έχεις, σε ευχαριστώ

      Διαγραφή
  4. σίγουρα θα την παρασύρεις
    και υπάρχει η πιθανότητα να πέσει μόνη ή πρώτη
    κάτι που σίγουρα θα γίνει αν επιλέξεις το άλλο βήμα

    το δύο στο κενό σε τέτοιες συναισθηματικές καταστάσεις
    μπορεί να προσφέρει ηδονή
    ίσως γι αυτό να διαιωνίζουμε τ'αδιέξοδα; ποιος ξέρει;
    αλλά το να μείνεις να κοιτάζεις το κενό μόνος
    προοιωνίζει οδύνη...
    αν καταλαβαίνω καλά το δέσιμο όπως το εκφράζεις

    γιατί εγώ μόνο αυτό είμαι σε θέση να καταλαβαίνω.
    το δίλημμά σου (ή σας) πολύ μα πάρα πολύ με δυσκολεύει

    και εύχομαι απλά να απομακρυνθείτε όσο γίνεται γρηγορότερα
    από αυτό το επικίνδυνο σημείο
    πιασμένοι χέρι χέρι!

    χαίρομαι τόσο κάθε φορά που αναπνέω μια νέα σου ανάρτηση...
    Η ψυχή σου είναι όμορφη... το ίδιο και η σκιά σου!

    :) Καλό βράδυ, ήρεμο και ξεκούραστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Flashάκι μου,
      Αν εσύ χαίρεσαι που αναπνέεις μιά νέα μου ανάρτηση,
      που να'ξερες τι ανάσες αισιοδοξίας μου δίνεις εσύ
      με τα τόσο εύστοχα και γλυκά σχόλια σου.
      Να είσαι καλά φίλη μου σε ευχαριστώ
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. Αγαπητέ μου φίλε , πέρασα να σου πω και γι΄ αυτή σου την σκέψη .Μην την αφήσεις να αλωνίζει ανεξέλεγκτη, έχω ακούσει όμοιας και εγώ τον βρυχηθμό. Κάτι θα υπάρξει που να σε κράτα πίσω ....

    Όπως και να έχει , τελικά μετά που σε διάβασα σκέφτηκα, συχνά να "αράΖΩ" στις σκέψεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να έρχεσαι φίλε, να αράΖΕΙΣ όσο θέλεις.
      Πάντα ευπρόσδεκτος. Κι αν καμμιά φορά λείπω,
      μη φύγεις, εδώ δίπλα θα είμαι, σε ένα σιδεράδικο.
      Θα χαζεύω κάποιον που με σφυρί κι αμόνι
      φτιάχνει "πολύτιμα".
      Να είσαι καλά, χαίρομαι που βρεθήκαμε.

      Διαγραφή
  6. ''αυτο το βημα..''φοβασαι μια αποτυχημενη επαναληψη;ντρεπεσαιμηπως βαριεσαιμην ξεβολευτεις;μηπως περασε καιρος και δεν εχει νοημα πια;
    ή καλυτερα να το φανταζεσαι,να'ναι ολόδικό σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και ανώνυμοι,
      Αριστοτέλειοι ενδιαφέροντες προβληματισμοί.
      Ωραίο υλικό για σκέψη.
      Να είσαι καλά πάντως και σε ευχαριστώ
      για το πέρασμα σου.

      Διαγραφή
  7. Oταν διάβασα την ανάρτηση αυτή την μέρα των γενεθλίων μου από το κινητό μου είχα τόσα πολλά να πω... σήμερα δεν ξέρω...
    Εχω νιώσει και γω ξέρεις αυτό το "Με προστατεύει το θεριό, η μάνα φύση" και το'χω νιώσει στην κυριολεξία όσες φορές εχω βρεθεί μονη μου στην αγρια φύση...

    Δεν είναι κακό να βλέπεις τη σκιά σου... Αυτό σημαίνει ότι βαδίζεις στον ήλιο... κι ότι είσαι ζωντανός... ;)

    Aυτό που είναι κακό είναι να γίνεις εσύ ο ίδιος σκια... γιατί η σκια δεν έχει αυθυπαρξία αλλά εξαρτάται η ζωή της από την παρουσία φωτός...
    Εγώ όπως σε βλέπω είσαι φως από μόνος σου... απλά δεν το'χεις καταλάβει...:)
    Δοκίμασε για λίγο τη μοναχική πορεία μέσα σ'ενα σκοτεινό τούνελ και θα δεις...

    Y.Γ. Τις πληγές τις φροντίζουμε ή βρίσκουμε κάποιον να μας τις γλείψει αλλιως κακοφορμίζουν.............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι άλλο να πεις?
    Τα είπες όλα..
    Δεν σου λέω ευχαριστώ.
    Στους φίλους δεν λέμε ευχαριστώ.
    Απλα απολαμβάνουμε την ύπαρξή τους
    και το ενδιαφέρον τους.
    Να είσαι καλά Λιακάδα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή