Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Φθαρμένο σακάκι






Θάθελα νάμαι το φθαρμένο το σακάκι σου
ξέφτια γεμάτο, τρύπιες τσέπες, θαμπό χρώμα
Που το φυλάς σε μια γωνιά μες στη ντουλάπα σου
και ξέρεις μέσα σου, δεν είν' για πέταμα ακόμα

Να σου θυμίζει τον καιρό που το απόκτησες
ήταν το πρώτο που σε σκέπασε στο κρύο
Το φόρεσες και γέλαγες, καμάρωνες
είδες τι πάει να πει το ένα νάναι δύο

Κι ήρθε ο καιρός που πλέον το βαρέθηκες
φόρεσες άλλο, το κρύο για ν' αντέχεις
Και το παλιό σακάκι σου το ξέχασες
χωμένο στη ντουλάπα να το έχεις

Θάθελα νάμαι το φθαρμένο το σακάκι σου
σε μια γωνία, χώρο να μη πιάνω
Κι αν έρθει κρύο, παγωνιά, συνθήκες άσχημες
να με φορέσεις και ξανά να σε ζεστάνω

2 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο και πολύ τρυφερό.
    Αλήθεια πόσο σημαντικό είναι όποιος νιώθει ότι έχει πάντα ένα -έστω και φθαρμένο σακάκι - να τον σκεπάσει.
    Δεν ξέρω βέβαια πόσο καλό είναι αυτό για το σακάκι να είναι στη γωνία.
    Αλλά είναι άλλο θέμα αυτό.

    Πάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Να είσαι καλά Πάνο.
    Πίστεψέ με είναι κάποιες φορές που αξίζει.
    Κάποιοι άνθρωποι έχουν παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, που τους αξίζει να γίνεσαι έστω και φθαρμένο σακάκι χωρίς να περιμένεις τίποτα. Ετσι απλά γιατί είναι αυτοί που είναι.
    Και φυσικά δεν το λέω με την έννοια της υποταγής.
    Αν θες τους προσφέρεις τη σιγουριά και τη δύναμη να πάνε παρακάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή